این ابیات را شهید عزیز #حاج_قاسم_سلیمانی با چه سوز و گدازی می‌خوند:
رقص آن‌جا کُن که خود را بِشْکَنی
پَنبه را از ریشِ شَهْوت بَرکَنی
رَقْص و جولان بر سَرِ میدان کُنند
رَقْص اَنْدَر خونِ خود مَردان کُنند
چون رَهَند از دستِ خود، دَستی زَنَند
چون جَهَند از نَقصِ خود، رَقصی کُنند
مُطرِبانْشانْ از دَرون دَف می زَنَند
بَحْر ها در شورشان کَف می زَنَند
تو نبینی لیکْ بَهْرِ گوش شان
بَرگ ها بَر شاخ ها هم کَف زَنان
تو نبینی بَرگ ها را کَف زدن
گوشِ دل باید، نه این گوشِ بَدَن
مثنوی معنوی
جلال‌الدین مولانا
درباره این سایت